Έκτοπη οστεοποίηση

Η ανάπτυξη οστού μέσα στις μυϊκές μάζες που βρίσκονται γύρω από τις αρθρώσεις του ισχίου, μετά από εγκεφαλικό τραύμα, κάταγμα ή χειρουργική επέμβαση, χαρακτηρίζεται ως έκτοπη οστεοποίηση. Αποτελεί βαριά πάθηση, καθώς σύνδεσμοι, τένοντες και μύες κυρίως γύρω από μεγάλες αρθρώσεις μετατρέπονται σε οστό, λόγω λανθασμένων εντολών που λαμβάνουν από τους νευροδιαβιβαστές.

Η έκτοπη οστεοποίηση προκαλεί αγκύλωση των αρθρώσεων, στη συνέχεια τις καταστρέφει και οδηγεί σταδιακά σε παραμόρφωση ή αναπηρία.

Για ένα διάστημα το έκτοπο οστό είναι ανώριμο. Όταν ωριμάσει εξελίσσεται σε  πλήρες, πολύ σκληρό οστό, το οποίο γεφυρώνει τις αρθρώσεις και δημιουργεί δυσκαμψία. Το έκτοπο οστό πρέπει να χειρουργείται μόνο όταν ωριμάσει τελείως.

Η χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει την αφαίρεση του έκτοπου οστού, χωρίς να τραυματιστούν νεύρα και αγγεία της περιοχής.

Αμέσως μετά την αφαίρεση του έκτοπου οστού, ο ασθενής υποβάλλεται σε μία δόση ακτινοβολίας ή σε φαρμακευτική αγωγή, ώστε να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα επαναδημιουργίας του. Επίσης, υποβάλλεται σε εξειδικευμένη φυσιοθεραπεία.

Ειδικότερα στις έκτοπες οστεοποιήσεις των κάτω άκρων, οι επεμβάσεις αποκατάστασης μπορούν να διενεργηθούν στον επόμενο 1- 1,5 χρόνο. Η αντιμετώπιση των προβλημάτων στα άνω άκρα πρέπει να γίνει ακόμη ταχύτερα, ωστόσο, ακόμη και εάν υπάρξει καθυστέρηση, ο ασθενής μπορεί να επωφεληθεί από τη χειρουργική θεραπεία.

Οι επεμβάσεις στοχεύουν στο να βελτιώσουν κατά πολύ τη λειτουργικότητα των άκρων ώστε να μπορέσει να ανοίξει το χέρι ή το πόδι, ή να πάρει πιο σωστή θέση κάνοντας πιο εύκολη την καθημερινότητά του.